වෙසඟන

ඇස් වටේ ගෑ
සායමේ පැහැ
කඳුළු වලින්ම
මැකීලා

දෙතොල් වල ගෑ
පින්තාරු ඇත
ඔහුගේ කමිසේ
ගැවීලා

සුවඳ විලවුන්
පිරුණු ගත ඇත
දහදියෙන් දැන්
පෙඟීලා

සුසුම් රඟදෙයි
දෙතොල් වියලෙයි
තව පැයක් ඇත
සිහිවෙලා

මාස් දිනයත්
පරක්කුයි දැං
දවස් ගානක්
පහුවෙලා

අමුතු බියකින්
හිත පිරි යයි
හේතු ඒ හට
සිහිවෙලා

සීලිමේ කැරකෙනා
ෆෑනයේ
වියලි සුලඟේ
දැවටිලා

පාවෙලා මට
යන්න ආසයි
හැමදේම අත්හැර
තබා

මොණර කොල
හතරක් පහක් ඇත
මේසෙ උඩ
ගුලිකර තබා

පැය දෙකක මගේ
වේදනාවන්
එයට ඇත
සීමා වෙලා

එලඹෙනා ඒ
අඳුරු රාත්‍රිය
ක්ලබ් එකේ අද
ගෙවනවා

උමතු මිනිසුන්
ඇසුරෙහි
උණුසුමක පහසක්
හොයනවා

හොඳට බර ඇති
කෙනෙකුගේ රුව
දෙනෙත් විපරම්
කරනවා

සොයාගෙන රුව
දෙනෙතු අගින්ම
යහන ඇරියුම්
කරනවා

හෙට දිනේ
බිස්නස් එකක් මට
ත්‍රීවිලේ මල්ලී
ගේනවා

එහෙම නැත්තං
හෝටලේ අයියගෙ
ඇමතුමක් මට
ලැබෙනවා

මොණර කොලයක්
ඔවුන් හට
සන්තෝසමක් ලෙස
ලැබෙනවා

ඉතිරි කොල ටික
එකතු කරලා
පොතට අම්මගේ
දානවා

ඇඳුම් මහලා
හම්බ කරනවා
කියලා අම්මා
හිතනවා

මතක් වෙනකොට
ගෙදර දොර මට
දෙනෙත් කඳුලින්
තෙමෙනවා

පූරුවේ කල පවක්
යැයි හිත
හදාගන්නට
බලනවා

මොණර කොල මත
උකස් කල ජීවිතේ
සින්නව
තියෙනවා

නමුදු ගැඹුරුම
තැනක් හෘදයෙ
තවම ආදරෙ
සොයනවා

- නාචි -