පෙනුම

මාතර තංගල්ල
බස් එකක මුලසුන
අසරණව හිඳ සිටින
මවකී වයසක

ඇගේ අසලම අසුන
සැරපරුෂ කම පිරුණු
මැර පාට කම පෙනෙන
තරුණයෙකි මහත

ඊට පිටුපස අසුන
ගුණගරුක කම පිරුණු
ටයි පටිය බැඳගත්ත
මහතැනකි හිඳ සිටින

මොහොතක් ගතවෙද්දි
සෙනඟ තව වැඩි වෙද්දි
රියදුරා බස් රථය
පණගැන්වුවා යන්න

හෙමි හෙමින් බස් රථය
ගමන් ඇරඹුව විටදි
ටිකට් මැසිමත් රැගෙන
ආවේ කොන්දොස්තරය

පැමිණ ඔහු මුලසුනට
ඉල්ලුවා මවගෙන්ම
ටිකට් පත රැගෙන
මුදල් මට දෙන ලෙසට

අසරණව ඔහු දෙසට
බැල්මක් හෙලූ මව
පැවසුවා බැගැපත්ව
මුදල් නොමැති බවට

කොන්දොස්තර තැනට
වූවා ආරෑඪ
සාප කරමින් මවට
අණකලා රියදුරුට

නවතපං බස් රථය
මේ ගෑනි බස්සන්ට
පව්දෙනවා අප හටත්
මේ උදේ පාන්දර

නොරිස්සුම් බැල්මකින්
ඒ මව දෙස බලා
වෙලාවත් බල බලා
පුපුරයි ටයි මහත

මේ පරක්කුව කිමද
අද්දන්න බස් රථය
බස්සන්න මේ මවව
ඉක්මන්ට මෙතනින්ම

පවසමින් නැගිටගෙන
ගොරහැඩිව කෝපයෙන්
අත පයද දිගුකරන්
කෑගසයි මහ හඬින

අසරණව කඳුළු කැට
දෙනෙතින් වැටෙද්දී
බසයෙන් බැහැගන්න
නැගිටගත්තා ඒ මව

මේ දැකලා ඇගෙ අතින්
අල්ලාන නවතාන
සිටියේ වෙන කව්ද
මැර පාට කොල්ලා මිස

කොහාටද යන්නෙ
අම්මා විමසමින
නැවත ඇය පෙර අසුනේ
වාඩිකරවූවා ඔහුම

කොන්දොස්තර වෙතට
දිගුකරලා ඔහු මුදල
ඉල්ලුවා ටිකට් පත්
දෙකක් තංගල්ලටම

ටයි පටිය රජකරන
ලෝකයක් තිබුණාට
කව්දැයි මෙතැන රජ
සිතුනා ඒ දුටු මෙමට

- නාචි -